Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει

Το περασμένο καλοκαίρι που μου ζητήθηκε η βοήθεια μου,για την δημιουργία μιας σελίδας για την ομάδα,ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα,ούτε για το χρώμα της φανέλας.
Η πρώτη μου δουλειά ήταν να γνωρίσω τα παιδιά στην Διοίκηση,τους παίχτες,την ιστορία του Συλλόγου,ώστε να οργανώσω την καλύτερη δυνατή προβολή.
Βαριά φανέλα ο Πολύβιος,κουβαλάει πολύ ιστορία.Όπως κάθε ιστορικό σωματείο έχει ακμή και παρακμή στην πορεία του,προβλήματα,διακυμάνσεις.Έτσι και ο Πολύβιος πέρασε την κρίση του και δίνει εξετάσεις κάθε χρονιά.Κατα την ταπεινή μου άποψη οι ομάδες δεν είναι οι παράγοντες και οι Διοικήσεις,είναι τα παιδιά,οι παίχτες.
Αυτοί κοπανιούνται στο παρκέ,με τις προπονήσεις και τους αγώνες.Είναι κόπος,είναι δύσκολο,θέλει μεράκι ρε φίλε αυτό.
Γιατί άλλοι είναι εργαζόμενοι στο ορυχείο,άλλοι σπουδαστές,έχουν και προσωπική ζωή,είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Είναι ερασιτέχνες,το κάνουν γιατί γουστάρουν.Γουστάρουν να αθλούνται και να επιβεβαιώνονται στα γήπεδα και όχι στην αλητεία και στην ψευτομαγκιά της πιάτσας.Ούτε να λιώνουν σε ένα καναπέ και να σπαταλάνε τον ελεύθερο τους χρόνο μπροστά στο χαζοκούτι.

Μόνο σεβασμός γι’αυτά τα παιδιά.Μόνο σεβασμός γιατί στα δύσκολα χρόνια που πέρασε η ομάδα,όταν έφτασε ένα σκαλί πρίν την οριστική διάλυση,αυτοί είπαν μένουμε εδώ και παλεύουμε.
Δούλεψαν,έβαλαν πλάτη,πάλεψαν και βγήκαν πρώτοι στην κατηγορία.Έκλεισαν στόματα σε πολλούς κριτές του καναπέ.Απέδειξαν ότι ο Πολύβιος δεν είναι ξοφλημένος,είναι εδώ και είναι σκληρό καρύδι.

Δεν θέλω να κάνω διακρίσεις γιατί όσοι φόρεσαν την φανέλα,αξίζουν τα συγχαρητήρια.Όταν λέμε όλοι,εννοούμε όλοι,ακόμα και αυτοί που ήταν μόνο στην προπόνηση και όσοι πήραν ένα λεπτό μόνο συμμετοχή σε αγώνα.Ο Πολύβιος είναι ομάδα,παρέα και είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.

Τι θα γίνει στα play off,αυτό δεν το γνωρίζει κανείς.Τα play off είναι διαφορετικά απο το πρωτάθλημα,άλλη ψυχολογία.Είναι έξι παιχνίδια ντέρμπι και όλα είναι πιθανά.Στόχος είναι η άνοδος,αλλά και αν δεν έρθει δεν πειράζει.Είμαστε περήφανοι για σας ρε μάγκες και όπως λέει και το τραγούδι «είναι μακρύς ο δρόμος προς την κορυφή»,αφιερωμένο.

 

 

Ήθος και ερασιτεχνικός αθλητισμός.

Χάσαμε την ρεβάνς με την Χώρα στην Μεσσήνη.
Αν θυμάστε όταν τους αντιμετωπίσαμε στην Μεγαλόπολη την 3η Αγωνιστική μας έκαναν σκόνη.Παρά την ήττα είμαστε πάλι πρώτοι στην κατηγορία και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Σήμερα είχα σκοπό να γράψω μερικά λόγια,όχι για να δικαιολογήσω την ήττα μας στην Μεσσήνη αλλά για να δούμε με σοβαρότητα την κατάσταση στο πρωτάθλημα αλλά ένας τύπος μου ανέτρεψε το πρόγραμμα ευχάριστα.Ένα ωραίο μήνυμα που έλαβα απο ένα παίχτη της Χώρας,τον Νίκο Ποδοχωρίτη,μετά την ήττα μας είναι η αιτία των σκέψεων μου.

Ο Νίκος παρά την σημαντική και σπουδαία νίκη της ομάδας του,βρήκε χρόνο και ένιωσε την ανάγκη να δώσει συγχαρητήρια στους αντίπαλους του,παίχτες του Πολυβίου.Αυτό δίχνει αξία,ιδανικά και ήθος.Στοιχεία που δεν τα βρίσκεις σε κανένα εκατομυριούχο παίχτη επαγγελματία,στοιχεία που δεν τα βλέπεις πια,ούτε στην ευρύτερη κοινωνία.

Αυτό που με ενθουσίασε με τον Νίκο ήταν ότι τελικά δεν έχουν σαπίσει όλα σ’αυτό τον τόπο.Υπάρχει παιδεία,υπάρχουν ιδανικά.Η κίνηση και τα λόγια του Νίκου είναι η απάντηση στους κάφρους,στους γελοίους αυτού του τόπου που έχουν κάνει θεσμό το ρητό «να ψοφήσει η γίδα του γείτονα«.
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι γεμάτος απο Νίκους,απο καθαρά παιδιά,ντόμπρους άντρες.

Αυτά τα παιδιά τιμάνε την φανέλα και τα ιδανικά του αθλητισμού,παραδειγματίζουν τους υπόλοιπους και γεμίζουν τα τοπικά γήπεδα.Θα το λεω μέχρι να μαλιάσει η γλώσσα μου.Γυρίστε την πλάτη στον δήθεν αθλητισμό των εταιριών,θαυμάστε τα παιδιά της γειτονιάς σας.Αυτά τα παιδιά ιδρώνουν για να τιμήσουν ΕΣΑΣ και την περιοχή σας και το κάνουν γιατί γουστάρουν να το κάνουν.Έτσι απλά.

Μπορεί να μην προσφέρουν το υψηλού επιπέδου θέαμα αυτές οι ομάδες,ούτε να έχουν σούπερ σταρς στα ρόστερ τους.Έχουν κάτι καλύτερο όμως,διδάσκουν ήθος,λεβεντιά,συλλογικότητα και εθελοντισμό,σε μια κοινωνία που τους έχει κόψει κάθε διέξοδο.Φτύνουν αίμα οι ομάδες σ’αυτές της κατηγορίες για να μπορούν να υπάρχουν και να προσφέρουν τα στοιχειώδη σε έναν αθλητή.

Ο Νίκος Ποδοχωρίτης μίλησε αντιπροσωπεύοντας τον εαυτό του αλλά ουσιαστικά τιμάει το τόπο του και την φανέλα της ομάδας του.Αντιπροσωπεύει όλα αυτά τα νέα παιδιά που δίνουν αγώνες μέσα και έξω απο τα γήπεδα.
Αυτό είναι μαγκιά,ο σεβασμός στον αντίπαλο και η αναγνώριση στον ηττημένο.
Νικόλα,αν ξανα συναντηθούμε στα πλέϊ οφ,θα είναι τιμή μου να σε γνωρίσω απο κοντά και να σου σφίξω το χέρι.

Ο Κερκίδας

Ψυχές απο μέταλλο

Το ταξίδι κοντεύει να φτάσει στο φινάλε του.Ένας αγώνας φωτιά στην Μεσσήνη με την Χώρα που αν έρθει νικηφόρος τότε μόνο με αυτοκτονία χάνουμε την πρώτη θέση.
Τα παιδιά το πιστεύουν,θέλουν την ρεβάνς.Θέλουν να παίξουν το μπάσκετ που ξέρουν και μπορούν,το βλέπεις στα μάτια τους,γυαλίζουν.

Στην πρώτη φάση χάσαμε με ντροπιαστική εμφάνιση απο την Χώρα στην έδρα μας .
Στεναχώρια,λογικό.Δεν λύγισαν όμως.Με τον Δούμουρα στο τιμόνι η ομάδα βρήκε πάλι την ταυτότητα της και στο επόμενο ματς εκτός έδρας στην Τρίπολη στο ντέρμπι με τον Πάνα,έδωσαν ρεσιτάλ.Στο καπάκι παίζουν και άλλο ντέρμπι,φιλοξενούμενη η ΓΣ Γαργαλιάνων.

Κέρδισαν μια δυνατή ομάδα και τον πιο δύσκολο αντίπαλο,την κούραση.Τα παιδιά κάνουν τρεις προπονήσεις συν τον αγώνα.Μερικοί παίχτες κάνουν ταξίδι,ο Κελέρης ξεκινάει απο την Κρήτη για να φορέσει την φανέλα.Άλλοι εργάζονται.Δεν είναι επαγγελματίες παίχτες,γουστάρουν και το κάνουν με την ψυχή τους.

Αυτά τα παιδιά έχουν μέταλλο,έχουν κότσια.Φτάσαμε ως εδώ.Ο Πολύβιος με τα προβλήματα του,είναι πρωταγωνιστής πάλι.Χτυπάει την πρωτιά στον όμιλο και αυτό γιατί Δ.Σ και παίχτες είναι μια γροθιά με κοινούς στόχους.Πολλές φορές έχουμε ασκήσει κριτική αρνητική στην ομάδα,στους παίχτες,η φανέλα του Πολύβιου είναι βαριά απο ιστορία.Λογική μερικές φορές και η γκρίνια.

Καμιά φορά φταίμε και εμείς οι φίλαθλοι,φορτώνουμε και το άγχος στους παίχτες με ένα «πρέπει» να κερδίζεις πάντα.Δεν είναι έτσι όμως.Αυτή η ομάδα έχει ξεπεράσει πολλά εμπόδια,έπιασε τον στόχο της.Το πρωτάθλημα έχει ακόμα πέντε αγωνιστικές μέχρι τα play off,η άνοδος είναι μπροστά.
Θα έρθει; Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Θεός.Προσωπικά ότι και αν γίνει μια σαμπάνια θα την ανοίξω,για αυτά τα παιδιά,που είναι ψυχάρες.Εμείς θα το γιορτάσουμε το μέλλον όποιο και αν είναι αυτό και θα περνάμε καλά,μια ομάδα,μια παρέα,μια γροθιά.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο πρωτάθλημα.Δεν έχει πόντους,βαθμούς,ανταγωνισμούς και ο πιο σκληρός αντίπαλος είναι ο εαυτός σου.Είναι το πιο δύσκολο πρωτάθλημα και αυτό το έχει κερδίσει η ομάδα,έχει σηκώσει αυτή την κούπα.
Γιατί το μπάσκετ και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι πάνω απ’όλα διασκέδαση.
Αυτό το πρωτάθλημα το έχουμε κερδίσει,όλοι μαζί παίχτες,φίλαθλοι,Δ.Σ….

ο Κερκίδας